28 Şubat 2012 Salı

Sen bu satırları okurken ...

Sen bu satırları okurken, ben yine burada başlayıp bitirdiğimiz şehirde olacağım.Mesafeler ayırır ya insanları, bizi de bir şişe dolusu mesafe ayırdı.
Uzaklıklar, mesafelerle ölçülmüyor artık...Bedenini, varlığını, en yakınında nefesini hissettiğine bile kilometrelerce uzaktasın belki de...Bakışlarım artık o eski seni görmez ve eskisi gibi bakamaz sana.Gözlerimin içi gülümserken yaşananlara inat, geride bıraktıklarına ve içindeki acıya rağmen; sen ise kalbi donuk bakışlarla, sevgisi alkol kokan kadehlerde ve "sen" artık gitmişsindir gülüşlerimden...


Her veda ağır gelir insana, özellikle güzel bir günün sonundaysa...İçim bomboş, hislerim alınmış adeta ve cümleler düğüm düğüm boğazımda...
Sevgimi, söylenecek tüm sözleri, yaşananları, yaşattıklarını ve sen'li herşeyi saldım nehre...Sen ise yine bir gece bünyene yenik düştün ve gülümseyerek, severek boşalttığın bir şişeyi bensizlikle doldurdun.Beni hiç şaşırtmadın.
Hissedilen acılar zamanla yok olur, sayesinde tüm acıları, sevinçleri, aşkı, mutluluğu, üzüntüleri hissettiğin kişi ise çoktan yok olmuştur.
Satırlar sona erdi."Biz"im gibi... Hoşça kal.

2 yorum:

  1. Siz mi yazdınız bilinmez lakin ,Güzel bir yazı. Damardan girmişsiniz de denilebilir :)

    YanıtlaSil
  2. Tesekkur ederim.Evet yaziyi ben yazdim.Guzel tespit:)

    YanıtlaSil