Sevgilim,
Bugünlerde yüreğim bir yangın yeri...
Bedenim sabit bir yerde, ruhum ise bir orada bir burada gezgin vaziyette...
Ruhum özlüyor seni...
Gün geçtikçe daha fazla, saatler ilerledikçe daha yoğun, sen gittikçe benden daha umutsuz...
Özlemek seni, bir serseri gibi...
Olabildiğince hırçınca, olabildiğince acı dolu, hissederek yüreğimdeki kavganın bütün ızdırabını, çekmek bütün acısını seni sevmenin...
Seni özlemek iliklerime kadar...
Nefret ederken özlemle anmak, kahkahalarla gülerken ağlamak, giderken dönmek, dinerken bütün acılarım bir anda coşması özlem dolu haykırışların, kaçtığını sanırken yakalanmak, unuttum derken daha çok bağlanmak, saplanıp kalmak sen'li düşüncelere, yanımda olmayan varlığınla avunma çabası...Sevdalanmak sana; bir daha bana ait olmayacağını bile bile...
İşte böyle bir şey seni özlemek Sevgili...
Unutulmayı göze alarak sana her gün yeniden bağlanmak kangren olmuş bir aşk'la...
Öylesine ölesiye özlemek seni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder