Ciğerlerim, Boğazım, Ben ve Diğerleri :((((

Son günlerde post hazırlayamadım, yataktan çıkamadım, finallerime çalışamadım, oturamadım, kalkamadım....Kısacası hiçbir şey yapamadım.Çünkü yemedim içmedim, soğuklarda üşüttüm ve bronşit oldum.:( Her kalktığımda yeni bir iklim olayıyla karşılaştığım son aylarda, Edirne'de hala kar yağmamışken, ben yine hasta olmayı başardım.

Hafta sonu tatilimi İstanbul'da ailemin yanında geçirmeye gitmiştim ki, bronşitle tanıştık.Tabii ki ozamanlar kendisinin bronşit olduğundan bir haber sadece uykusuzluk ve öksürme krizleriyle beni çileden çıkaran bir durumdu sadece.Pazar günü Edirne'ye dönmek üzere bindiğim otobüste yine aynı krizlerle baş etmeye çalışırken, eminim bir çok yolcu tarafından nefret edilen bir insan oldum.Ama malesef öksürmemek gibi bir şey elimde değildi.:( Daha da ilginci, ben böyle öksürük krizleri geçirirken, yanıma gelen otobüs muavini "Sırtınızdan terleme var mı?" diye bir soru yöneltince iş daha traji-komik bir hal aldı.Ne alaka gibilerden bir bakış atarken muavine, "Kaptan sizin öksürüğünüzün tüberküloz hastalığından ileri geldiğini düşünüyor." dedi ve hayatımın film şeridi gibi gözlerimin önünden geçtiği o sahneye gelmiştim.Sadece dikiz aynasından beni gören ve motor sesiyle karışık benim öksürük sesimi duyan otobüs şoförü bana teşhisi koymuştu.Hatta utanmasa reçete bile yazıp muavinle gönderebilceği yönünde beklentilerim de oluşmadı değil.:)) Ertesi gün doktora gittiğimde herşey ortaya çıkmıştı ve sanırım artık daha rahatım.

Köhür köhür öksürükle başlayan bu sevimsiz hastalığım, şimdilik tedavi aşamasında daha sevimli bir hal almaya çalışıyor.Ama böyle öksürmeye devam edersem, sanırım hem ev arkadaşlarım etrafa saçtığım mikroplardan dolayı beni karantinaya alacak, hem de birtanecik erkek arkadaşım sendeki mikroplar bana geçsin de kurtul artık derken, hastalık nazımdan niyazımdan bıkmış olacak.:(((

Aslında daha çok ne kadar şanslı olduğumdan bahsetmek istiyorum sizlere.Malum öğrencilik hayatının içinde kendi yağında kavrulan tipler olduğumuz kadar, birbirimizin hastalığında gerek anne gerek kardeş olup hep bir aradayız.Randevu alıp doktora gitmem için teşvik eden bir bal küpüm, her hapşurduğumda en diplerden bile olsa "çok yaşa" diye bağıran ve yanımda durmasıyla bile güç veren bir can dostum, ufacık fıçıcık ama her zaman ama her zaman her koşulda yanımda ve destek olan bir minnak kardeşim var.Veee iyi ki tanımışım kuzucuklarımı...:)

Derken bu bronşite de en kısa zamanda veda etmek dileğiyle...:(