Yıllandıkça paslanırmış aşklar...İlk anın heyecanını arar durursun...
Zaten aşk, kelebek misali derler ya...Seni gördüğümde minik bir tırtıldım belkide, ilk öpüşünle kanatlandım, tüm dünyayı gökyüzünden seyrediyordum, gücüm vardı.Bir bakışından aldığım lezzeti anlatmak için sayfalara sığamazdım, dünyalar yetmezdi.Her kanat çırpışımda yine dönüp dolaşıp sana geliyordum, en güvenli dalımdın.
Kelebeklerin ömrü bir gündü, ben ise seninleyken bir ömür gökyüzündeydim.Yavaş yavaş indim, yıllar geçtikçe kanatlarım paslandı.Sana her kanat çırpışımda yara aldım, fark edemedin.
Yıllar geçti diye midir bilinmez, gülümsemeler donuklaştı...Dokunuşlar, sözler, bakışlar, hisler, cümleler hep yaraladı.Senin gökyüzünde kayboldum, seni ararken yoruldum.
Kendi gölgeme bile yabancıyım artık, ne kadar zaman geçti ve şimdi arıyorum kaybolduğum yeri...Geceler geçiyor, gündüzler geçiyor, boğazımda yıllanmış bir düğüm aşkın...Çözmeye çalıştıkça birbirine dolaşan, kanatlarımı yaralayan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder